In de jaren ’20 zijn de eerste stappen gezet naar de zoektocht van het “gelukkig zijn”. Een belangrijke drijfveer van hedendaags ouderschap. Want als je voor de eerste maal je kleintje in je armen neemt, heeft bijna iedere ouder de wens: “als hij maar gelukkig is!” Echter hebben wij de afgelopen decennia de invulling om dit gelukkig zijn te bereiken voor onze kinderen, verkeerd uitgevoerd. Ouders zijn gaan [over]beschermen vanuit goed bedoelt ouderschap, maar dit heeft uiteindelijk geleid naar ongelukkige jongeren die met weinig [zelf]vertrouwen in het leven staan waardoor de onverdraagzaamheid enkel maar is toegenomen.
ZOEKTOCHT NAAR DE BETEKENIS VAN HET LEVEN
Voor de 21ste eeuw was luieren in het salon, wandelingen maken en staren naar de bomen voor mensen uit de rijke klasse. Dit heeft ervoor gezorgd dat hierna een zoektocht is gekomen naar dé betekenis van het leven. Dit dragen wij nu nog mee. Wij willen nog steeds dat onze kinderen het beter hebben dan dat wijzelf het hebben of wij hebben een intrinsieke drang om onze kinderen een goed leven te geven. De zoektocht van een “goed” leven is nog altijd bezig. Is dit een persoonlijke assistent in je huis? Nooit meer te moeten werken? De duurste auto te kunnen kopen?
De opvoedingsvisie van de laatste decennia is te vergelijken met de sport “curling” . Een sport gespeeld op ijs waarbij de ploeg een object tot het dichts bij zijn doel te krijgen. Dit doet het team door de weg die het object aflegt “smooth” en zo effe mogelijk te laten verlopen met behulp van wissers.
“Curling-ouders” zijn ouders die exact hetzelfde doen. Zij hebben de verwachting dat het opvoedpad dat hun kind aflegt er één is zonder obstakels en problemen omdat zij ervan overtuigd zijn dat dit hun kind het gelukkigst maakt. Deze ouders doen er alles aan om tijdens het opvoedpad het leven van hun kind zo comfortabel mogelijk te maken.
Uiteindelijk vanuit goed bedoelt ouderschap is deze keuze aannemelijk maar zien wij nu dat het obstakelloze-opvoedpad de jongeren enkel nog maar ongelukkiger heeft gemaakt. Zij hebben immers niet geleerd uitdagingen te omarmen of doorzettingsvermogen te tonen. In een leven waar je enkel moet luieren in het salon, wandelingen moet maken en staren naar de bomen passend. Maar in een realistische wereld geen alledaagse levensvorm. Instagram heeft de verwachtingen niet bijgesteld. Daar wordt de weelde van een onrealistisch leventje geprojecteerd als “eenvoudig” te bereiken. Een extra zetje om jongeren in ongelukkigheid te doen baden.
WIJ LUISTEREN NIET MEER OM KENNIS OP TE DOEN. MAAR LUISTEREN OM TE OORDELEN.
Het [over]beschermen van kinderen door hen een opvoedpad voor te kaderen die weinig uitdagingen vraagt heeft onverdraagzaamheid met zich meegebracht. Nog nooit voelen zoveel jongeren zich persoonlijk aangevallen. Dit komt omdat ze tijdens het opvoeden niet geleerd hebben wat “vallen en opstaan” betekend. Kinderen die in hun eerste levensjaren nieuwe uitdagingen en ervaringen aangereikt krijgen zullen uitgroeien tot jongeren die mogen falen en fouten maken. De ervaringen in die eerste 1000 dagen zullen groeien naar ondeugende jongeren die geleerd hebben zich te vervelen. Ohja, dat mag! Hier word je niet ongelukkig van. Integendeel, dit leidt naar vindingrijkheid!
Wij durven te stellen dat er jongeren zijn opgegroeid die gefrustreerd rondlopen en daardoor er zichtbaar ongelukkig bijlopen. Die frustratie is een gebrek aan experimenteerkansen voor hun twaalfde levensjaar. Er is geen vertrouwen gegeven waardoor die jongere geen [zelf]vertrouwen ontwikkeld heeft. Hierdoor durven zij zich afzijdig op te stellen in onze maatschappij en zich zelfs volledig terug te trekken. Door bijvoorbeeld niet of beperkt te participeren aan o.a. de arbeidsmarkt.
DE OVERBESCHERMDE LEDEN VAN EEN GENERATIE ZIJN OOK JONGE OUDERS
Wij durven heel vlug een volledige generatie aan te vallen door onze uitspraken. Wat te begrijpen is, want het praat immers makkelijker als je het hebt over: “die generatie…” . Zoals mijn oma van 94jaar die sprak over ‘de jeugd van tegenwoordig’, echter ben ik zelf ‘die jeugd’. Toch geeft het ook mij recht tot spreken. Ik heb onderzocht en geleerd dat het niet over hele generaties gaat maar over leden binnen een generatie. Opvoeding is een belangrijke factor om te bepalen of dat lid behoort tot die leden van een generatie, waar we het hier uitgebreid over hebben. Dit gekaderd zijn, gaat het ook over meerdere generaties waar die bescherming mondjesmaat in de opvoeding is binnengeslopen. Hierbij durf ik op te merken dat er nu ook jonge ouders zijn die een “helikopter-ouder” of een “curling-ouder” hebben gehad. Deze jonge ouders zien wij nu het ouderschap toetreden.
Wat hierbij opvallend is, dat wij bij deze jonge ouders nieuwe gedragen opmerken dat een gevolg zijn van beschermend opgevoed te zijn. Ik neem je opnieuw even mee. Bij beschermend opvoeden is de weg mooi geplaveid geweest en zijn er geen teleurstellingen op die persoon zijn pad gekomen. Deze kinderen en met name ook deze jonge ouders zijn weggehouden van externe stress factoren, ze zijn niet geconfronteerd geweest met frustraties en hebben daardoor niet geleerd met deze gevoelens om te gaan. Wat dit betekend voor deze volwassenen als ze bij hun baas een eerste functioneringsgesprek hebben, laten we buiten beschouwing in dit artikel. Maar kunnen we mogelijks wel al invullen. Wat dit betekent voor ouderschap vind ik wel interessanter om hier aandacht voor te hebben.
ER IS EEN PSYCHOLOGISCHE VERKLARING VOOR DE ZAKEN DIE WIJ NU OPMERKEN
Ik grijp je terug mee naar de vaststelling dat kinderen en volwassenen die beschermend zijn opgevoed niet geleerd hebben met gevoelens van externe stress en frustratie om te gaan. Hierdoor is er een gebrek aan die onrusten innerlijk uit te werken. Daardoor is een gebrek aan verbinding met je innerlijke zelf. Hierdoor merk ik nu op dat er jongvolwassenen zijn die opzoek zijn naar ‘objecten’ in de buitenwereld waarop ze hun gevoeligheid op geprojecteerd kunnen zien. Hierdoor gaan deze personen hun identiteit ophangen aan ‘objecten’ dat buiten hen ligt voor het invullen van die zorgbehoefte.
Die ‘objecten’ kan je als allerlei interpreteren. Maar wat ik opmerkte is dat die ‘objecten’ ook geïnterpreteerd kunnen worden als hun eigen kind en/of een volwassene om hen heen. Laat ik je even meenemen naar de situatie waarbij die persoon zijn identiteit bouwt rond zijn kind of een volwassen persoon in zijn omgeving, zou reageren als iemand knaagt aan dat identiteitsgevoelig?! Inderdaad, er is dan het gevoel van aangevallen worden, boosheid en frustratie.
Men heeft dan personen die alleen emotie gestuurd leven en niet meer feitelijk kunnen oordelen. Er is weinig ruimte voor een logische redenering bij deze mensen. Bij deze personen ben je niet meer in staat een gesprek te hebben waarbij je beiden over hetzelfde praat. Het gevoel van deze persoon is niet meer bereikbaar, steekt al vlug op. Dit kan toch niet de bedoeling zijn van opvoeden?
WAT KAN DE OUDER VAN NU BETEKENEN?
De ongelukkige jongeren, de jongvolwassenen die weinig verdraagzaam zijn en de groeiende individualisering. Wij merken dit meer en meer op, maar is dit een opvoedingsweg die wij willen uitstippelen voor ons kind?! Ik kom diverse jonge ouders wekelijks tegen die worstelen met deze vaststellingen en de bijhorende vragen. De onzekerheid die al groot was bij jonge ouders, wordt enkel maar groter bij diegene die bewust opvoeden. Dit is zeker te begrijpen en ouders moeten weten dat ze er niet alleen voor staan.
Meer dan ooit merk ik op dat door de diversiteit aan gedragingen en emoties die wij dagelijks opmerken, je professioneel laten omringen als ouder noodzakelijk geworden is. Daar is niets mis mee, het is zelfs logisch. Als ouder word je niet geboren, maar overkomt je dit. Door het informatietijdperk waar wij volop in leven, is het instinct ook plaats gaan maken voor informatievergaring. Het is logisch dat je dan niet meer enkel vanuit je buikgevoel kan handelen maar vanuit een ruime kennis aan opvoedingsmethodes je verbinding gaat maken naar die opvoedmethode waarvan jij overtuigd ben dat jullie willen bijbrengen aan jullie kind in zijn opvoeding.
Bewust opvoeden is iets dat aan terrein wint bij jonge ouders. Brengt dit vragen bij je op?! Neem contact met onze organisatie om hier kort over te praten en nieuwe inzichten in te ontvangen.
